Bu yazıyı yazdıysam üşenmedim demektir ve paylaştıysam
cesaret ettim demektir. Hoş asıl cesaret düşünebilmek ve düşündüğünü de
korkmayıp yazabilmektir ya neyse.
Size yine kendi üstümden bi genellemeyle geldim
arkadaşlarım… Kaç kişi okuyor, okur, tepki verir bilemem ama eğer okuduysanız
ve bana destek için instagramda bi yorum bırakın J
Aslında çookkk uzun zamandır üstünde medcezirler yaşadığım
ve yazmakta çok kararsız kalıp zorlandığım bir konudan bahsedicem.
Konumuz; Bırakmak.
İster bir alışkanlığı deyin buna, ister bir kişiyi, ister
bir varlığı…artık ne demek isterseniz ama ben bugün kişilerden bahsetmek
istiyorum; kişiyi bırakmaktan.
Körü körüne bağlandığınız ve bu yüzden bin türlü yanlışında
kendinizi yaraladığınız, hep kendinizden ödün verdiğiniz, yeter ki yürüsün diye
kendinizi hasta ettiğiniz (hem gerçek hem mecaz) toksik ilişki sebebi insanları
BIRAKIYORUM. Hem de hala içerde bir parçam o kişi/kişiler için ağlarken. Tüm
bunlar yaşanırken ben de yazmanın dayanılmaz iyileştiriciliğine sığınmış olarak
buluyorum kendimi. Her duyguya alıştığım gibi buna da alışıyorum. Zorlandığım
gün gibi ortada ama ‘’Bu da geçecek.’’ diyorum kendime sürekli. Böyle böyle
geçecek bunu da biliyorum. Yaşadığınız en kötü günü, anıyı, olayı düşünün…
geçmedi mi? Elbette izleri kalmıştır ama artık o anda değilsiniz. Bu gerçeği
sürekli kendime hatırlatıyorum. İşimi kolaylaştırıyor.
Sonsuza kadar vazgeçtiğim ve bıraktığım bu kişi/kişiler
kendilerine başka bir konak edinebilirler elbette. Buna da hazırım. Ama geriye
dönüp bakmayı bir gün tercih ederlerse görecekler ki ben hayatlarında yer alan
‘iyi’ birisiydim. Ve elimden geleni fazlasıyla yaptığımı, ödevimi
gerçekleştirdiğimi düşünüyorum. Hatta sınırlarımın çok ötesine aşarak neler
yapabileceğimi de görmüş oldum. Şimdi, hayatımda bu şekilde bulunmuş arkadaş,
sevgili, tanıdık artık her kimse onları bırakıyorum ve hafifliyorum. Kendimi
mengenede sıkmaya, kalmaya zorlamaya devam etmeyeceğim. Bana verilen mesajı
kabul ediyorum ve doğru olana karşı direnmiyorum. Aynı şeyleri artık tekrar
tekrar kendime yaşatma gafletinden ve körlüğünden kurtuluyorum. Karşıma gelecek
güzel olan her şeye hazırım. J
Son olarak daha önce de dediğim gibi : bu insan/insanlar
beni büyüttü ve bana çok şey öğretti. Hepsine teşekkürler.
